การช่วยคนที่ตายไปแล้ว
ในทางวิชาธรรมกายทำได้หลายวิธี แต่วิธีที่ดีที่สุดก็คือ
สอนให้คนตายเห็นดวงธรรม-กายธรรม
ตรงนี้ก็สอดคล้องกับสุภาษิตจีนบทหนึ่งว่า
"ถ้าท่านให้ปลาแก่คนจน เขาจะมีปลากินเพียงแค่วันเดียว แต่ถ้าท่านสอนวิธีจับปลาให้เขา
เขาจะมีปลากินตลอดชีวิต"
อย่างไรก็ดี
ผมว่าสุภาษิตนี้ดั้งเดิมเป็นของตะวันตก คือ
“Give a man a fish; you have fed him for today. Teach a man to fish; and you have fed him for
a lifetime”
เท่าที่ศึกษามา
ในทางวิชาธรรมกายนั้น วิธีหนึ่งซึ่งนิยมทำกันในสมัยหลวงพ่อวัดปากน้ำยังมีชีวิตอยู่ก็คือ
ใช้กายธรรมพระอรหัตไปช่วยญาติที่อยู่ในอบายภูมิเลย
คือ
เอากายธรรมพระอรหัตลงไปในอบายภูมิ เมื่อพบญาติแล้ว
ก็เอาแผ่นฌานของเรารับญาติขึ้นมา แล้วเอาไปส่งสวรรค์ชั้นใดชั้นหนึ่ง
ส่วนใหญ่ก็สวรรค์ชั้นหนึ่ง
วิธีนี้มีจุดอ่อนคือ
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง เราไปดูญาติที่สวรรค์ ก็ปรากฏว่า ไม่พบเสียแล้ว
ญาติกลับไปอยู่อบายภูมิเหมือนเดิมเสียแล้ว
การช่วยแบบนี้
เหมือนการเอาปลาไปให้คนจน
วิธีการที่ดีขึ้นก็คือ การสอนคนตายให้เห็นดวงธรรม-กายธรรมนั้น
มีวิธีการดังนี้
1)
เดินวิชา 18 กาย ไป-กลับ (อนุโลม-ปฏิโลม) อย่างน้อย 7 เที่ยว เพื่อทำให้ดวงธรรม-กายธรรมใส
2)
เอากายธรรมพระอรหัตของเราไปที่ตีนเขาพระสุเมรุ
มีบางคนถามคุณลุงว่า “เขาพระสุเมรุอยู่ตรงไหน” คุณลุงตอบว่า กายธรรมพระอรหัตเขารู้อยู่ และในทางวิชาธรรมกายนั้น
แผนที่ไม่มีประโยชน์อันใด
เมื่อเราต้องการไปไหน
เมื่อกำหนดใจของกายธรรมพระอรหัตว่าจะไปไหน เราก็ไปถึงทันที ไม่ต้องเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เดินหน้า ถอยหลัง
ถ้าเป็นคำตอบของผมก็คือ
“แผนที่นั้น ยังไม่มีใครทำถึง” อาจจะเกินกว่าขอบจักรวาลที่กำลังขยายตัวด้วยความเร็วแสงไปมากก็ได้
3)
เรียกชื่อคนตาย คนตายก็จะมาหา แล้วเปรียบเทียบกับรูปที่มีอยู่
(ในกรณีที่เรารู้จักคนตาย ก็ไม่ต้องใช้รูป)
ถ้าเรียกแล้วไม่มา แสดงว่า คนๆ นั้นยังไม่ตาย ถ้าตายมาแน่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในภพ 3 นี้
4)
สอนวิชาธรรมกายให้เขา คนตายสอนง่ายมาก
คล้ายๆ กับการสอนเด็กอนุบาล
ในกรณีของท่านผู้เขียนอีเมล์มาถามผมนี้
แปลกมาก เพราะ ท่านคุยกับคุณลุงว่า “วันนี้เป็นวันทุกข์วันสุดท้าย” ไม่รู้ว่าท่านรู้ได้อย่างไรว่า
วันนี้จะมีการช่วยเหลือท่าน
วิธีการนี้ก็ยังมีจุดอ่อนคือ
ถ้าคนตายไปทำวิชาธรรมกายอีก ก็จะต้องลงไปอบายภูมิเหมือนเดิม แต่วิธีการนี้
เราสอนการตกปลาให้กับเขาแล้ว
ถ้าเขาไม่ปฏิบัติธรรมต่อ
มันก็ช่วยไม่ได้
หรือ ไม่สมควรจะช่วยต่อไป
เท่าที่มีประสบการณ์มา ถ้าคนตายไปแล้ว ไปอยู่ในอบายภูมิ
เราต้องไปเรียกที่ตีนเขาพระสุเมรุ
ส่วนคนตายไปแล้ว ที่ไปสวรรค์ เขาจะรู้เรื่อง และจะมารอที่ร้านนภา
ร้านที่ทำพิธีถวายอาหารทะเลเลย
ลักษณะแปลกๆ
แบบนี้ พบหลายครั้ง
ครั้งหนึ่ง
เอารูปพ่อ-แม่เพื่อนที่เรียนวิทยาลัยครูด้วยกันไปให้คุณลุงช่วย ปรากฏว่า พ่อ-แม่เพื่อนที่ตายไปแล้ว ตายคนละปี
ปรากฏว่า ไปอยู่บนสวรรค์ด้วยกัน
กรณีนี้ไม่ค่อยพบนัก ส่วนใหญ่สามี-ภรรยาในชาตินี้ เมื่อตายไปแล้ว
ก็ต่างคนต่างไป ตามแต่บุญแต่กรรมของแต่ละคน
คนหนึ่งเป็นพี่สาวของเจ้าหน้าที่ในมหาวิทยาลัยที่ผมสอนอยู่ คนนี้ไปทำงานที่โรงแรมในเกาะหลัก ยังไม่ถึง 7
วันเลย ปรากฏว่า โดนสึนามิตาย
เมื่อเรียกเขามาสอบถามดู
เขาตอบว่า “หมดอายุ” อยู่ที่ไหนก็ตาย และเขาไปอยู่บนสวรรค์ ซึ่งทำให้ผมรู้ว่า
การตายด้วยอุบัติเหตุนั้น
ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปอบายภูมิเสมอไป
อีกกรณีหนึ่ง
ซึ่งพบเห็นครั้งเดียว คือ ช่วยไม่ได้ เขาทำกรรมหนักมาก ขนาดว่าลุงเรียกมาถามแล้ว
เขาบอกเลยว่า กรรมของเขาหนักมาก ไม่มีใครช่วยเขาได้...
-------------------------
เขียนโดย ดร. มนัส โกมลฑา Ph.D. (สหวิทยาการ)
www.manaskomoltha.net
Facebook Fanpage: https://www.facebook.com/manas4299/
Line ID : manas4299
Youtube: https://www.youtube.com/user/mommeam4299/
โทรศัพท์ : 083-4616989
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น